Gonzalo Moure visitounos no Lamas das Quendas o pasado martes,26 de abril para rematar os actos do Día do Libro.Comezou falando ao alumnado de 1º e 2º de E.S.O. dos seus libros e o proceso creador dos mesmos, para continuar respondendo ás preguntas relativas ás obras que xa leran del e outras que lles xurdiron @s rapazas e rapaces no transcorrer das explicacións do escritor.
Deixounos unhas cantas "perlas" que queremos compartir con tod@s vós.
Afirmou que nunca escribiu por obriga, "por profesión" senón que cada libro brotou dunha anécdota, dun acontecemento que viu, que viviu ; porque se declara un observador , unha persoa que escoita e di carecer de imaxinación.Por iso , para iniciar un libro debe casar cunha historia. O que lle aconteceu con Palabras de Caramelo motivada por unha rapaza xorda coa que se comunicaba no Sahara pola linguaxe de signos; Eu , que matei de melancolia ao pirata Francis Drake naceu dunha frase que lle escoitou a un guía na Coruña. No caso de En un bosque de hoja caduca a escrita foi para render homenaxe á súa nai, xa desparecida, coleccionista de libros que tiveran no título a palabra "bosque" e nunca chegara a ter un que falara dun bosque de folla caduca; así que ,creou este fermoso relato con diferentes niveis de lectura , versando o máis profundo sobre ese complicado bosque interior que ten cada persoa.
Considera que a imaxinación d@s nen@s de 9 anos é a maior que existe por iso desexa que algún día , un científico sexa capaz de conectarse coa mente dun nen@ desa idade @ que lle poida "absorber" a imaxinación. A combinación sería frutífera.
Ponderou o valor d@s nen@s como seres que empregan o camiño directo, tomando atallos o que lle axudou en varias ocasións na súa vida e lle serviu de inspiración para os seus libros.
Considera que "escribir cura" porque "nos personaxes metes as túas feridas e mentres curas ao personaxe, curas ti mesmo".
Coñecemos o seu amor polo Sahara, polos animais, polos libros, polas bibliotecas ...Puidemos sentilo.
Á rapazada recomendoulles ler dun xeito repousado, cun dicionario ao seu carón ( el escribe así).
Revelounos a súa frase favorita, que tomara prestada doutra persoa:"Inténtao, fracasa. Inténtao de novo, fracasa mellor". Probemos a pensar nela sabendo que vivimos nunha sociedade que nos prepara para os éxitos pero non para os fracasos.
Todo un pracer compartir este tempo con Gonzalo Moure grazas á Editorial Anaya. Cremos que foi unha visita ben proveitosa para a rapazada que manifestou quedar "impresionada" "polo que dicía, como o dicía, o xeito de argumentar os seus razonamentos ", por ser "unha boa persoa, solidaria..."."Por como lles falou e do que lles falou".Mesmo o seu aspecto , semellaba un interesante avoíño, lles resultou atractivo.