18:13
A quenda do libro
O título resume a a opinión xeral d@s asistentes á reunión do pasado mércores, 27 de maio.E falabamos de La verdad sobre el caso de Harry Quebert de Jöel Dicker. Aínda así algunha persoa consideraba que quizás con menos páxinas a novela resultaría igualmente atractiva para ler.
Os pais e nais estaban satisfeitos de ter feita esta lectura aínda que a algúns non lles gustou o final.
Destacan a habilidade do autor para conducirnos a a onde quere facéndonos sospeitar de diferentes personaxes como autores do crime cometido. Cada vez que aporta pistas ,que dosifica con sabiduría , xa nos fai dubidar.
Se ben é certo que a maioría comentou que dende o principio estaban " perdidos" sobre quen sería o asasino, porque a trama se ía enleando , a outr@s , a policía deseguida lle pareceu que non actuara de xeito adecuado.
Gustou a idea de que todo ocurra entre dous escritores, que haxa un libro dentro doutro libro e os consellos que Harry lle daba a a Marcus que lle valían para escribir e para a vida. Aquel de que o importante é saber caer podería ser o lema de moit@s.
Un personaxe que despertou compaixón foi Luther Caleb. Pobre home! Parece que non lle podía pasar nada máis que estar a piques de morrer dunha paliza( escea forte , forte) e ao final atrae todas as desgrazas.Menos mal que , ao final , Marcus, nunha máxica acción , logra que sexa querido e admirado polas súas dotes artísticas e , dalgún xeito, restituírlle o crédito.
Todos os capítulos nos que se fala de "El Formidable" son fantásticos. Reflexo de tant@s na sociedade de hoxe.O importante é parecer, crearte un personaxe que che dé prestixo e che axude a medrar.
E ese lazo coa realidade cotiá e vulgar ,un pouco incompresible, que cremos representa a nai do escritor novo na novela serve para... Estámonos preguntando que pinta aí!
E do libro lido , destas e outras opinións ,pasamos a Domingo Villar , autor que nos gusta moito e do que, coma auga de maio, levamos agardando que publique o terceiro título . Non sei se non será que o noso Villar é un pouco coma os protagonistas da novela ,que tralo éxito dos seus primeiros libros nunca se contenta co que escribe?? Cremos que nolo debería dar a ler.Seguro que somos mellores críticos ca el mesmo.
E entre anacos da torta que trouxo unha nai ( grazas!!) e opinións sobre outros libros ; sobre a habilidade , que botamos de menos entre a rapazada ,de imaxinar cada paixase, cada situación das novelas que lemos; e mesmo sobre a revalida de 3º de Primaria neste novo sistema educativo pasamos un par de horas na agradable compaña duns e doutras.
Un ano máis pedían deberes para o verán. De novo quedamos en ler todo o que puidésemos e dar conta do que nos gustou ao comezo do novo curso.
Non por moito repetilo perde valor,grazas amig@s, foi un verdadeiro pracer !!
Os pais e nais estaban satisfeitos de ter feita esta lectura aínda que a algúns non lles gustou o final.
Destacan a habilidade do autor para conducirnos a a onde quere facéndonos sospeitar de diferentes personaxes como autores do crime cometido. Cada vez que aporta pistas ,que dosifica con sabiduría , xa nos fai dubidar.
Se ben é certo que a maioría comentou que dende o principio estaban " perdidos" sobre quen sería o asasino, porque a trama se ía enleando , a outr@s , a policía deseguida lle pareceu que non actuara de xeito adecuado.
Gustou a idea de que todo ocurra entre dous escritores, que haxa un libro dentro doutro libro e os consellos que Harry lle daba a a Marcus que lle valían para escribir e para a vida. Aquel de que o importante é saber caer podería ser o lema de moit@s.
Un personaxe que despertou compaixón foi Luther Caleb. Pobre home! Parece que non lle podía pasar nada máis que estar a piques de morrer dunha paliza( escea forte , forte) e ao final atrae todas as desgrazas.Menos mal que , ao final , Marcus, nunha máxica acción , logra que sexa querido e admirado polas súas dotes artísticas e , dalgún xeito, restituírlle o crédito.
Todos os capítulos nos que se fala de "El Formidable" son fantásticos. Reflexo de tant@s na sociedade de hoxe.O importante é parecer, crearte un personaxe que che dé prestixo e che axude a medrar.
E ese lazo coa realidade cotiá e vulgar ,un pouco incompresible, que cremos representa a nai do escritor novo na novela serve para... Estámonos preguntando que pinta aí!
E do libro lido , destas e outras opinións ,pasamos a Domingo Villar , autor que nos gusta moito e do que, coma auga de maio, levamos agardando que publique o terceiro título . Non sei se non será que o noso Villar é un pouco coma os protagonistas da novela ,que tralo éxito dos seus primeiros libros nunca se contenta co que escribe?? Cremos que nolo debería dar a ler.Seguro que somos mellores críticos ca el mesmo.
E entre anacos da torta que trouxo unha nai ( grazas!!) e opinións sobre outros libros ; sobre a habilidade , que botamos de menos entre a rapazada ,de imaxinar cada paixase, cada situación das novelas que lemos; e mesmo sobre a revalida de 3º de Primaria neste novo sistema educativo pasamos un par de horas na agradable compaña duns e doutras.
Un ano máis pedían deberes para o verán. De novo quedamos en ler todo o que puidésemos e dar conta do que nos gustou ao comezo do novo curso.
Non por moito repetilo perde valor,grazas amig@s, foi un verdadeiro pracer !!
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
